Ciasna brama - szeroka miłość Boga. Komentarz do Ewangelii

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 13, 22 - 30):

Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy.Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?»

On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”.

Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!” Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym.

Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi».

Komentarz do Ewangelii:

Jak wygląda nasze życie? Czy postrzegamy je przede wszystkim jako dar i hojność od Boga, za którą jesteśmy wdzięczni każdego dnia. Czy też czasem jest to wielki, niemal nie do udźwignięcia ciężar, który na nas nałożono? Przede wszystkim jednak, czy osobiście znaleźliśmy odpowiedź na najważniejsze pytanie: Po co żyjemy? Albo inaczej: Jaki jest sens życia?

Fragment Ewangelii ukazuje Jezusa w drodze do Jerozolimy – do miejsca Jego Paschy, ofiary i zwycięstwa. Cały Jego marsz ku Jerozolimie jest nie tylko podróżą geograficzną, ale głęboką katechezą o tym, co naprawdę decyduje o zbawieniu.

Jezus przypomina, że dla nas, ludzi, najważniejsze jest wejście do Królestwa Bożego, Królestwa Niebieskiego. Wielu przybędzie ze wschodu i zachodu, z północy i południa i zasiądzie do stołu w Królestwie Bożym, mówi Jezus. To brzmi obiecująco i zachęcająco! Bo miłość Boża nie chce nikogo wykluczać. Wszyscy ludzie są wezwani na ucztę weselną życia wiecznego z Bogiem.

„Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?” – ktoś pyta Jezusa. To pytanie wyraża ciekawość, która od wieków nurtuje ludzkie serca: ilu wejdzie do Królestwa? Czy zbawienie jest zarezerwowane tylko dla wybranych, czy raczej dla wielu? Jezus jednak nie daje odpowiedzi statystycznej. Nie interesuje Go spekulacja o liczbach. On kieruje uwagę słuchaczy nie na „ilu”, ale na „jak”.

Chodzi o niebanalne przypomnienie Jezusa, że nasze oddanie Królestwu Niebieskiemu musi być całkowite. Powinniśmy kochać Boga i służyć Mu całym sercem i duszą. Powołanie do życia wiecznego nie jest błahostką, która odgrywa rolę jedynie w codziennym życiu ludzi, ale raczej dotyczy jednej istotnej rzeczy, najważniejszej w życiu: czy chcesz osiągnąć wieczne szczęście, wieczne zbawienie w jedności z Bogiem? Czy chcesz osiągnąć cel, dla którego zostałeś stworzony i do którego zaprasza cię Boża miłość?

„Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi” – mówi Jezus. W greckim oryginale pojawia się słowo agonízesthe – podejmujcie wysiłek, walczcie. Zbawienie nie jest przypadkiem ani owocem samych zewnętrznych praktyk religijnych, lecz drogą wymagającą zaangażowania całego życia. „Wąska brama” nie oznacza, że Bóg chce zamknąć drogę do nieba, lecz że droga do Królestwa prowadzi przez wymagającą miłość, przez wyrzeczenie, przez wierność.

Bóg nie czyni bramy królestwa niebieskiego „wąską”, lecz Jego miłość jest „szeroka” i obejmuje wszystkich ludzi. Od nas zależy, czy odpowiemy na Jego miłość i czy będziemy starać się odpowiedzieć całym sercem i duszą.

Codzienna modlitwa głosi, że Bóg jednoczy wszystkich, którzy w Niego wierzą, we wspólnym wysiłku. Modlitwa do Niego jest taka, aby pozwolił nam kochać to, co nakazuje nam w swoich przykazaniach i nakazach, i pragnąć tego, co nam obiecał.

To właśnie jest kluczowy element naszej drogi do Królestwa Niebieskiego: obudźmy w naszych sercach tęsknotę za wielkością, którą Bóg dla nas przygotował. Każdy człowiek pragnie, aby jego życie było spełnione, a Bóg obiecał nam to spełnienie w swoim niebiańskim królestwie. Nic z tego, co piękne i cenne, co otrzymaliśmy tu na ziemi dzięki Bożej dobroci, nie zostanie nam tam odebrane; przeciwnie, wszystko, co piękne i dobre, spełnia się w miłości Bożej.

Bóg nikogo nie wyklucza ze zbawienia; ale nasza wolność jest wystawiona na próbę, by współpracować z Bożą łaską. Przykład świętych dodaje nam otuchy, a ich wstawiennictwo nam towarzyszy. Dlatego w szczególny sposób wzywamy Najświętszą Maryję Pannę, Matkę Bożą, o jej wstawiennictwo u Boga we wszystkim, co służy naszemu zbawieniu i zbawieniu naszych bliźnich!