• 14 czerwca 2025 roku, już po drugi, z kościoła św. Jana Pawła II w Biłgoraju wyruszyła piesza pielgrzymka do bazyliki św. Antoniego w Radecznicy.

• Na pątniczy szlak wyruszyło kilkadziesiąt osób, przewodnikiem pielgrzymów jest ks. Wiesław Górniak.

Tegoroczna piesza pielgrzymka do sanktuarium w Radecznicy wyruszyła po raz drugi. Na pielgrzymi szlak ruszyło kilkadziesiąt osób. - Święty Antoni jest patronem w sprawach trudnych, jest patronem także dzieci, małżeństw i narzeczonych. W tych trudnych czasach w których przyszło nam żyć w sposób szczególny chcemy prosić go o wstawiennictwo do Boga, o potrzebne nam łaski i błogosławieństwo. Wierzymy, że ten orędownik zaniesie przed Boży tron nasze prośby i błagania - zaznacza ks. Wiesław Górniak.

[FOTORELACJANOWA]13326[/FOTORELACJANOWA]

Pielgrzymka rozpoczęła się od błogosławieństwa jakie w kościele św. Jana Pawła II udzielił wiernym ks. prałat Józef Flis, dziekan dekanatu Biłgoraj Północ.

Po wyjściu ze świątyni, wierni z pieśnią na ustach i ze śpiewem godzinek, ruszyli na pątniczy szlak. Przed pielgrzymami ponad 30 km drogi, które pokonać mają w czasie około 8 godzin i późnym popołudniem dotrą do sanktuarium w Radecznicy.

- Pielgrzymka jest okazją, by znaleźć w codzienności chwilę, czas na refleksję, szczególna modlitwę, poświęcenie trudu i cierpienia w konkretnych intencjach i przez to uwielbienie Boga. Wspólne pielgrzymowanie to także okazja do integracji i budowania wspólnoty - dodaje ks. Górniak.

Bazylika św. Antoniego z Padwy i klasztor bernardynów to zabytkowy, barokowy kościół parafialny oraz klasztor bernardynów znajdujące się w Radecznicy zwany Lubelską Częstochową. Historia klasztoru w Radecznicy zaczęła się 8 maja 1664 roku, kiedy na wzgórzu zwanym Łysą Górą miał się objawić św. Antoni z Padwy tkaczowi Szymonowi, mieszkańcowi wioski[2]. Wieści o cudownym objawieniu i o łaskach, jakie zostały tu udzielone, uczyniły to miejsce celem wielu pielgrzymek. Gdy wieści te dotarły do bpa Mikołaja Świrskiego, sufragana chełmskiego, zakupił całą wieś, a następnie zwrócił się do bernardynów z propozycją objęcia tu placówki. Bracia zostali tu ulokowani w roku 1667. Akt fundacyjny klasztoru datowany jest na rok 1670.

[ZT]53690[/ZT]

Szybko zaczęto wznosić drewniane zabudowania kościoła i klasztoru, a specjalna komisja teologów przesłuchała świadków zdarzeń i osoby, które doznały tu łask. Zrodziła się także  tradycja odpustów gromadzących ogromne rzesze obydwu obrządków.