Wielki Piątek - dzień śmierci Chrystusa (FOTO, VIDEO)

Wielki Piątek to dzień Wielkiego Tygodnia upamiętniający śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu. Chociaż w kalendarzowy Wielki Piątek Kościół łaciński nie sprawuje liturgii eucharystycznej, to w sensie duchowym do obchodów wielkopiątkowych zaliczana jest Msza Wieczerzy Pańskiej (odprawiana wieczorem w Wielki Czwartek).

[FOTORELACJANOWA]12986[/FOTORELACJANOWA]

Męka naszego Pana Jezusa Chrystusa według Świętego Jana (J 18, 1 - 19, 42):

Pojmanie Jezusa

E. Po wieczerzy Jezus wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie. Także i Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego często się tam gromadzili. Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią. A Jezus, wiedząc o wszystkim, co miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: † Kogo szukacie? E. Odpowiedzieli Mu: T. Jezusa z Nazaretu. E. Rzekł do nich Jezus: † Ja jestem. E. Również i Judasz, który Go wydał, stał między nimi. Skoro więc Jezus rzekł do nich: Ja jestem, cofnęli się i upadli na ziemię. Powtórnie ich zapytał: † Kogo szukacie? E. Oni zaś powiedzieli: T. Jezusa z Nazaretu. E. Jezus odrzekł: † Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym odejść. E. Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś. Wówczas Szymon Piotr, który miał miecz, dobył go, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. A słudze było na imię Malchos. Na to rzekł Jezus do Piotra: † Schowaj miecz do pochwy. Czyż nie mam wypić kielicha, który Mi podał Ojciec?

Przed Annaszem.  Zaparcie się Piotra

E. Wówczas kohorta oraz trybun razem ze strażnikami żydowskimi pojmali Jezusa, związali Go i zaprowadzili najpierw do Annasza. Był on bowiem teściem Kajfasza, który owego roku pełnił urząd arcykapłański. Właśnie Kajfasz poradził Żydom, że lepiej jest, aby jeden człowiek zginął za naród.A szedł za Jezusem Szymon Piotr razem z innym uczniem. Uczeń ten był znany arcykapłanowi i dlatego wszedł za Jezusem na dziedziniec pałacu arcykapłana, natomiast Piotr zatrzymał się przed bramą, na zewnątrz. Wszedł więc ów drugi uczeń, znany arcykapłanowi, pomówił z odźwierną i wprowadził Piotra do środka. A służąca odźwierna rzekła do Piotra: I. Czy może i ty jesteś jednym spośród uczniów tego człowieka? E. On odpowiedział: I. Nie jestem. E. A że było zimno, strażnicy i słudzy, rozpaliwszy ognisko, stali przy nim i grzali się. Wśród nich stał także Piotr i grzał się przy ogniu.Arcykapłan więc zapytał Jezusa o Jego uczniów i o Jego naukę. Jezus mu odpowiedział: † Ja przemawiałem jawnie przed światem. Nauczałem zawsze w synagodze i w świątyni, gdzie się gromadzą wszyscy Żydzi. Potajemnie zaś nie nauczałem niczego. Dlaczego Mnie pytasz? Zapytaj tych, którzy słyszeli, co im mówiłem. Przecież oni wiedzą, co powiedziałem. E. Gdy to rzekł, jeden ze sług stojących obok spoliczkował Jezusa, mówiąc: I. Tak odpowiadasz arcykapłanowi? E. Odrzekł mu Jezus: † Jeżeli źle powiedziałem, udowodnij, co było złego. A jeżeli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz? E. Następnie Annasz wysłał Go związanego do arcykapłana Kajfasza.

A Szymon Piotr stał i grzał się przy ogniu. Powiedzieli wówczas do niego: T. Czy i ty nie jesteś jednym z Jego uczniów? E. On zaprzeczył, mówiąc: I. Nie jestem. E. Jeden ze sług arcykapłana, krewny tego, któremu Piotr odciął ucho, rzekł: I. Czyż nie ciebie widziałem razem z Nim w ogrodzie? E. Piotr znowu zaprzeczył i zaraz zapiał kogut.

Przed Piłatem

Od Kajfasza zaprowadzili Jezusa do pretorium. A było to wczesnym rankiem. Oni sami jednak nie weszli do pretorium, aby się nie skalać i móc spożyć Paschę. Dlatego Piłat wyszedł do nich na zewnątrz i rzekł: I. Jaką skargę wnosicie przeciwko temu człowiekowi? E. W odpowiedzi rzekli do niego: T. Gdyby to nie był złoczyńca, niewydalibyśmy Go tobie. E. Piłat więc rzekł do nich: I. Weźcie Go sobie i osądźcie według swojego prawa. E. Odpowiedzieli mu Żydzi: T. Nam nie wolno nikogo zabić. E. Tak miało się spełnić słowo Jezusa, w którym zapowiedział, jaką śmiercią miał umrzeć.

Przesłuchanie

Wtedy Piłat powtórnie wszedł do pretorium, a przywoławszy Jezusa, rzekł do Niego: I. Czy Ty jesteś Królem żydowskim? E. Jezus odpowiedział: † Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie? E. Piłat odparł: I. Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Co uczyniłeś? E. Odpowiedział Jezus: † Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd. E. Piłat zatem powiedział do Niego: I. A więc jesteś królem? E. Odpowiedział Jezus: † Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu. E. Rzekł do Niego Piłat: I. Cóż to jest prawda? E. To powiedziawszy, wyszedł ponownie do Żydów i rzekł do nich: I. Ja nie znajduję w Nim żadnej winy. Jest zaś u was zwyczaj, że na Paschę uwalniam wam jednego więźnia. Czy zatem chcecie, abym wam uwolnił Króla żydowskiego? E. Oni zaś powtórnie zawołali: T. Nie tego, lecz Barabasza! E. A Barabasz był rozbójnikiem.

„Oto człowiek”

Wówczas Piłat zabrał Jezusa i kazał Go ubiczować. A żołnierze, uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: T. Witaj, Królu żydowski! E. I policzkowali Go. A Piłat ponownie wyszedł na zewnątrz i przemówił do nich: I. Oto wyprowadzam Go wam na zewnątrz, abyście poznali, że ja nie znajduję w Nim żadnej winy. E. Jezus więc wyszedł na zewnątrz w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: I. Oto Człowiek. E. Gdy Go ujrzeli arcykapłani i słudzy, zawołali: T. Ukrzyżuj! Ukrzyżuj! E. Rzekł do nich Piłat: I. Zabierzcie Go i sami ukrzyżujcie! Ja bowiem nie znajduję w Nim winy. E. Odpowiedzieli mu Żydzi: T. My mamy Prawo, a według Prawa powinien On umrzeć, bo sam siebie uczynił Synem Bożym.E. Gdy Piłat usłyszał te słowa, jeszcze bardziej się uląkł. Wszedł znów do pretorium i zapytał Jezusa: I. Skąd Ty jesteś? E. Jezus jednak nie dał mu odpowiedzi. Rzekł więc Piłat do Niego: I. Nie chcesz ze mną mówić? Czy nie wiesz, że mam władzę uwolnić Ciebie i mam władzę Ciebie ukrzyżować? E. Jezus odpowiedział: † Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano z góry. Dlatego większy grzech ma ten, który Mnie wydał tobie. E. Odtąd Piłat usiłował Go uwolnić. Żydzi jednak zawołali: T. Jeżeli Go uwolnisz, nie jesteś przyjacielem cezara. Każdy, kto się czyni królem, sprzeciwia się cezarowi.

Komentarz do Ewangelii:

Syn Boży stał się człowiekiem i zamieszkał pośród nas. Był do nas podobny we wszystkim, oprócz grzechu. Jego życie charakteryzowało się oddaniem Bogu i ludzkości.

Punktem kulminacyjnym i zarazem zakończeniem ziemskiego życia Jezusa była śmierć na krzyżu. Szczególnie w okresie Wielkiego Postu często odmawiamy Drogę Krzyżową i rozważamy cierpienie i śmierć Pana za nas. Przede wszystkim czynimy to dzisiaj, w Wielki Piątek. Ważne jest jednak, abyśmy nigdy nie rozpatrywali krzyża w oderwaniu od innych kwestii, ale zawsze mieli na uwadze zmartwychwstanie Pana. Ten sam Jezus, który umarł na krzyżu, zmartwychwstał i żyje! W tej wierze każdą niedzielę świętujemy jako dzień zmartwychwstania Jezusa Chrystusa z martwych.

Dziś Kościół upamiętnia cierpienie i śmierć naszego Pana Jezusa Chrystusa na krzyżu. Jest to dzień żałoby po niewinnej i pełnej bolesnego cierpienia śmierci Pana. To wszystko Chrystus dobrowolnie zniósł za nasze grzechy. Powinniśmy odwrócić się od naszych grzechów i zaufać miłosierdziu Bożemu, które objawiło się nam w znaku krzyża.

Za każdym razem, gdy odprawiamy Mszę Świętą, cierpienie i śmierć Pana, a także Jego zmartwychwstanie, stają się obecne w sposób bezkrwawy. Dziś Kościół nie odprawia Mszy. W liturgii Wielkiego Piątku uwaga skupiona jest na cierpieniu Pana, stąd czyta się w kościołach Mękę Pana Jezusa według św. Jana. Oddawana jest najwyższa cześć Krzyżowi Świętemu przez uroczystą adorację krzyża!

Śmierć Syna Bożego na krzyżu daje nam odpowiedź na być może najbardziej palące pytanie naszego życia: Co następuje po śmierci? Jak mogę zaakceptować śmierć? Jak mogę uniknąć „wiecznej śmierci”, czyli ostatecznego oddzielenia od Boga i wejść do raju, do Boga, aby wziąć udział w „radości życia wiecznego”?

Wiemy, że wszyscy kiedyś umrzemy. Śmierć nieuchronnie nas spotyka, niezależnie od tego, czy chcemy ją przyjąć, czy nie. W jej obliczu nie mamy możliwości ani się tłumaczyć, tudzież z nią negocjować: w momencie śmierci wszyscy jesteśmy równi. Pewnego dnia nadejdzie czas, kiedy będziemy musieli opuścić ten świat. Dla ludzi, którzy pokładają nadzieję tylko w życiu na ziemi, taka perspektywa jest katastrofą. Według ich logiki wszystko kończy się śmiercią. Z jednej strony oznaczałoby to, że nie byłoby nikogo, przed kim jednostka musiałaby ostatecznie odpowiadać, ale z drugiej strony ludzie czuliby, jak beznadziejne jest takie życie, które nie zna życia po śmierci. Bo wszystko co ziemskie, choćby najwspanialsze, ostatecznie nie wystarcza człowiekowi. Nic i nikt nie może w pełni zaspokoić naszego najgłębszego pragnienia serca, tylko sam Bóg! A wiara mówi nam: Bóg obiecuje i daje nam życie wieczne!

Jesteśmy odkupieni przez miłość, którą Bóg okazał nam w swoim Synu – aż do momentu złożenia ofiary na krzyżu. W tym samym czasie w śmierci Pana jaśnieje już Jego zwycięstwo paschalne; Objawiło się to poprzez Jego zmartwychwstanie w chwale.

Spójrzmy więc na krzyż Chrystusa dziś i każdego dnia naszego życia z miłością, ufnością i wdzięcznością. Czyńmy to z żywą wiarą, taką jak wiara Matki Jezusa. Maryja nie miała wątpliwości, że Syn Boży dopełni swojej ofiary życia z miłości do ludzkości i w posłuszeństwie Ojcu Niebieskiemu, a ze śmierci i pozornej klęski powstanie nowe i wieczne życie. Niesiemy krzyż naszego życia razem z naszym Panem Jezusem Chrystusem i jesteśmy pełni nadziei, że pośród wszelkich udręk zostaniemy wzmocnieni ofiarą Zbawiciela, którą złożył dla nas z miłości na krzyżu.

[ZT]52081[/ZT]