Nadzieja - komentarz na Uroczystość Zwiastowania Pańskiego

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza  (Łk 1, 26 - 38):

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”.
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”.
Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”
Anioł jej odpowiedział: „Duch święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna, i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”.
Na to rzekła Maryja: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa”. Wtedy odszedł od Niej anioł.

Komentarz do Ewangelii:

Historia ludzkości jako całości, a także historia naszego życia osobistego jest Historią Zbawienia, a nie katastrofy. Sam Bóg odwrócił bieg świata na dobre, stając się Człowiekiem z Dziewicy Maryi. Ona poczęła Jezusa przez działanie Ducha Świętego bez udziału człowieka. Tę prawdę przypominamy sobie i świętujemy w uroczystość Zwiastowania Pańskiego.

W tym wydarzeniu spotykają się dwa „tak”: Boże, dla nas ludzi i „tak” ludzi wobec Boga. Stało się to, kiedy Maryja słyszy od Anioła radosną nowinę, że stanie się Matką Odkupiciela. Odpowiedź jednak nie jest automatyczna, Dziewica rozważa tę propozycję, zanim się zgodzi. Ta chwila zastanowienia i postawione pytanie nie są wyrazem wątpliwości, ale zakładają wiarę. Ponieważ wierzy w to, że Bóg jest dobry i chce dla nas ludzi jak najlepiej, może również swobodnie zadawać pytanie, jak to się stanie. Jest przecież zaręczona z mężczyzną o imieniu Józef lub, zgodnie z żydowskim prawem małżeńskim, nawet już żoną, choć za obopólną zgodą oboje nigdy nie zawarli związku małżeńskiego. Taką niezwykłą decyzję mogli podjąć Maryja i Józef dopiero po upewnieniu się, że jest to wola Boża i że odpowiadają one ich powołaniu.

Maryja wypowiada słowo „tak” jako przedstawiciel całej ludzkości, w którym spotykamy archetyp, archetyp wierzącego, pełnego nadziei i kochającego Kościoła. W ten sposób Maryja mówi „tak” Nowemu i Wiecznemu Przymierzu, Które sam Bóg składa ludzkości w swoim Synu Jezusie Chrystusie. To Przymierze jest nieodwołalne, ponieważ odtąd druga Osoba Boska w Jezusie Chrystusie jest na zawsze związana z ludzką naturą. Wszyscy, którzy wierzą w Syna Bożego i przyjmują chrzest w tej wierze, stają się synami i córkami Boga. Uczestniczymy w boskim życiu poprzez cudowną wymianę: Bóg staje się jednym z nas, abyśmy stali się dziećmi Bożymi i tak się naprawdę dzieje.

Tak długo, jak się nie boimy, nic się nie zmienia. Dopóki się nie boimy, wszystko pozostaje takie samo. To co stare mamy pod dobrą kontrolą - tak dobrze, że często Bóg nawet nie ma szansy coś w nas zmienić.

Abyśmy nie musieli niczego zmieniać, szybko nazywamy w Kościele „starą i znaną tradycją”. I przyjmujemy, że tradycje są święte od samego początku. Ale obawiam się, że czasami nie ma nic świętego, tylko strach przed nowym, nieznanym. Strach przed zaangażowaniem się w coś nowego. Jednakże to, co czyni Maryja, było sprzeczne ze wszystkimi tradycjami. To było oburzające i właściwie niemożliwe: taka prosta, nieznana Dziewczyna nie może zostać Matką Zbawiciela świata. „Tak” jeśli Bóg tego chce. I to właśnie prowadzi do czegoś zupełnie nowego i bardzo świętego - wcielenia Boga.

Dziś celebrujemy wydarzenie, gdzie główną rolę odgrywało słowo Maryi na prośbę Boga, przekazaną przez Anioła. Dziś świętujemy również Boże Słowo skierowane do nas, ludzi: wierzcie mi, spróbujcie, dajcie się przeżyć: jestem tu dla Was. Jestem naprawdę Emmanuelem. Nie zawiodę Twojego zaufania do Mnie. Bóg ciągle powtarza nam: zaufaj mi. Powiedz dzień po dniu: „Jestem Twoim narzędziem. Twoja wola się stanie we mnie i przeze mnie”. I już stajemy się uczestnikami, w samym środku zbawczych wydarzeń i nadziei. Zechciejmy chcieć, a nie będziemy tego żałować.