Czujność serca - by nie przegapić chwili spotkania z Panem

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 12, 32 - 48):Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo.Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę. Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze.

Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie.

A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».

Wtedy Piotr zapytał: «Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?»Pan odpowiedział: «Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby rozdawał jej żywność we właściwej porze? Szczęśliwy ten sługa, którego pan, powróciwszy, zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w sercu: Mój pan się ociąga z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; surowo go ukarze i wyznaczy mu miejsce z niewiernymi.

Ów sługa, który poznał wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie poznał jego woli, a uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą».

Komentarz do Ewangelii:

Z pewnością doświadczyłeś już w życiu, że są zadania, które trzeba wykonać we właściwym czasie. Za każdym razem, gdy jesteśmy „za wcześnie” lub „za późno”, tracimy właściwy moment. Są okazje do czynienia dobra, które pojawiają się tylko raz i nie powtarzają się. Jeśli nie pomożemy komuś, czyje życie jest w niebezpieczeństwie, nie możemy tego później zmienić. Jeśli ktoś straci życie z naszej winy, prawdopodobnie będziemy się za to winić do końca życia. Nie zawsze musi to być tak dramatyczne: powinniśmy również umieć wykorzystać liczne drobne okazje w życiu codziennym, aby czynić dobro innym, dać im dobre słowo lub poświęcić trochę naszego czasu. Bo czas mija i nie wraca.

Podobnie w dzisiejszej Ewangelii Jezus mówi o czujności swoich uczniów. Chodzi o to, by nie przegapić właściwej okazji, „godziny”, w której przyjdzie Pan. Tylko ci, którzy oczekują na przyjście Pana, którzy Go pragną, będą gotowi Go przyjąć. Natomiast ci, którzy nie oczekują przyjścia Pana lub nawet nie chcą Go uznać, ponieważ przedkładają własne plany i drogi nad Boże, uznają przyjście Pana za równie nieprzyjemne i uciążliwe, jak nadejście złodzieja w nocy.

Słowa Jezusa, tak jak słyszymy je w Ewangelii i głoszone przez Kościół, mogą początkowo brzmieć surowo, ponieważ zakładają ludzkie oddanie Bogu. Jednakże, rozpatrywane całościowo, stanowią jedyną prawdziwie zbawczą i pocieszającą odpowiedź na to, czego oczekuje się od każdego człowieka w życiu. To żądanie jest domaganiem się miłości, którą Bóg obficie nas obdarzył. Bóg słusznie oczekuje od nas odpowiedzi miłości. Nie wymusza na nas wiary, lecz pragnie naszego wolnego, szczerego „tak”.

I wtedy naprawdę obowiązuje: Błogosławiony ten, kto czuwa w tym ziemskim życiu, kto skierował swoje pragnienie ku przyjściu Pana, ku prawdziwemu i ostatecznemu spotkaniu z Nim, gdy nadejdzie u kresu naszego życia i u kresu świata w ogóle, w „Dniu Ostatecznym”!

[ZT]55220[/ZT]

Znamienne jest, że Ewangelista Łukasz umieszcza ten fragment w tej części swego dzieła, w której Jezus naucza uczniów o postawie wobec dóbr doczesnych, przyszłego Królestwa i odpowiedzialności. Rozpoczyna od słów: „Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo” (Łk 12,32). To zdanie ma kluczowe znaczenie: Królestwo jest darem, a nie nagrodą wypracowaną przez człowieka. Jednocześnie dar pociąga za sobą odpowiedzialność – skoro otrzymaliśmy tak wielkie dobro, mamy czuwać i być gotowi.

Czy jesteśmy gotowi na przyjście Pana? Czy naprawdę jesteśmy przebudzeni w sercach i oczekujemy spotkania z żywym Bogiem? A może wszystko inne jest dla nas ważniejsze i znaczy więcej niż tylko potrzeby życiowe?

Jezus nie mówi do tłumów, lecz do niewielkiej wspólnoty uczniów. To dodaje otuchy wspólnotom, które czują się mniejszością. W obliczu przeciwności i poczucia bezsilności On przypomina: wasza wartość nie zależy od liczebności, lecz od tego, że jesteście umiłowani przez Ojca.

Pośród wszystkich życiowych przeciwności, wyzwań i zmartwień, wierzący wie, że jest chroniony przez Bożą miłość. Chrześcijanie z wdzięcznością przyjmą z ręki Boga wszelkie próby i cierpienia, ale także wszelką radość i piękno. Dla tych, którzy kochają Boga, wszystko służy zbawieniu. A kto w ten sposób zakotwiczył swoje serce w niebie, wie, jak szukać i cenić skarb życia. Jest gotowy, gdy Pan zapuka, aby zaprosić go na ucztę weselną życia wiecznego.

Niech wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny zachowa nas w należytej czujności i poprowadzi ku życiu wiecznemu z Bogiem!