Imiona zapisane w niebie

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 10, 1-12. 17-20):

Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.

Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże».

«Lecz jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu».

Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają».

Wtedy rzekł do nich: «Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».

Komentarz do Ewangelii:

Dzisiejsza Ewangelia według świętego Łukasza mówi o „72 innych uczniach”; najwyraźniej odnosi się to do współpracowników Jezusa, którzy obok 12 apostołów należeli do jego wewnętrznego kręgu. Towarzyszyli Jezusowi, dzielili z nim życie i uczyli się od Niego. A Jezus posłał ich „do każdego miasta i wioski, do której sam miał zamiar pójść”. Mieli przygotować ludzi na Jego przyjście. Czynili to, głosząc orędzie Królestwa Bożego i troszcząc się szczególnie o chorych i cierpiących. Za ich pośrednictwem Bóg również czynił znaki i cuda. Po powrocie do Jezusa uczniowie z radością donieśli, że gdy wspominali imię Jezusa, nawet demony były im posłuszne. Najwyraźniej byli w stanie pomóc wielu ludziom, którzy byli pod władzą złego.

Jezus cierpliwie słucha tego wszystkiego. Ale potem uczy ich, że nie mogą przypisywać jedynie sobie zasług. Zostali posłani i pracowali z autorytetem Tego, który dał im zlecenie. Ich moc pochodzi wyłącznie od Boga. Ojciec niebieski posłał swojego Syna na ten świat w Duchu Świętym; a Syn – Jezus Chrystus – posyła tych, których wybrał: apostołów, uczniów i wszystkich, którzy wierzą w Jego słowo. Uczniowie nie mogą teraz zatrzymać się na zewnętrznych pozorach, bez względu na to, jak wielka była ich praca. Ważne jest nie to, że „duchy im słuchają”, ale to, że są kochani i wybrani przez Boga, że są powołani, aby wejść do Królestwa Bożego, że ich imiona są „zapisane w niebie”.

Pismo Święte daje nam perspektywę nowego stworzenia w Chrystusie (por. Gal 6,15). Jesteśmy uwolnieni od ciemności i cienia śmierci; w Chrystusie Bóg przebaczył nam nasze grzechy i dał nam nowe życie. To życie stoi pod znakiem krzyża, który jest nierozerwalnie związany z tajemnicą zmartwychwstania.

Od nas zależy, czy pójdziemy za Chrystusem Panem w wierze, czy nie. Bóg daje nam wolność, abyśmy mogli jej używać dla dobra. Możemy radować się, że nasze imiona są zapisane w niebie (por. Łk 10,20). Prorok Izajasz raduje się nad niebiańską Jerozolimą. Tak jak matka pociesza swego syna, tak Pan Bóg pociesza swój lud po tym, jak przetrwał trudne chwile.

Czyż dzieło Kościoła i jego współpracowników - biskupów, księży, diakonów, zakonników i świeckich wierzących — nie jest podobnie misyjną działalnością Jezusa Chrystusa? Kogo Kościół głosi? Tylko Boga samego i królestwo Jego pokoju! W słowie Bożym, w sakramentach i w dziełach miłości Królestwo Boże jest już obecne w swoich początkach; jego wypełnienie dopiero nadejdzie. Przyjdzie, gdy Bóg wezwie nas do siebie w Królestwie Niebieskim. I wreszcie oczekujemy przyjścia Pana w chwale na końcu wszystkich dni, gdy Jezus Chrystus będzie sądził umarłych i żywych, a wtedy wszelkie zło zostanie przezwyciężone na zawsze.

Bliskość Królestwa Bożego jest nam przekazywana przez ofiarę Chrystusa na krzyżu. W swoim pełnym miłości oddaniu się nam, aż do śmierci, Jezus Chrystus zwyciężył wszelkie zło. W każdej Mszy Świętej ta ofiara Pana jest dla nas obecna. Możemy być zjednoczeni z tajemnicą śmierci i zmartwychwstania Jezusa.

Zaangażujmy się całym sercem w czynienie dobra! Przede wszystkim żyjmy i działajmy z przekonaniem i wiarą w dobrą nowinę o Chrystusie. Wtedy nasze serca będą świecić i przekażemy to światło Bożej miłości wielu ludziom.

Foto: pixabay.com