Uroczystość Zesłania Ducha Świętego - komentarz do Ewangelii

Słowa Ewangelii według św. Jana (J 14, 15 - 16. 23b - 26):

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze.

Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.

To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem».

Komentarz do Ewangelii:

Dziwna jest ludzka nieśmiałość: są rzeczy, z którymi odważnie się mierzymy, i sytuacje, z którymi mierzymy się z pewną domieszką strachu. Każdy z nas prawdopodobnie miał chwile lub godziny, kiedy unikał pewnego zadania lub sytuacji, ponieważ nie czuł się na siłach, aby sprostać wymaganiom. W takiej sytuacji możemy dokładnie wiedzieć, co powinniśmy zrobić, ale w tym momencie brakuje nam siły, aby „pokazać swoje walory” i stanąć w obronie tego, co dobre i słuszne. Być może lekceważące spojrzenie kogoś bliskiego lub nawet krytyka ze strony nieznajomego wystarczy, aby nas zastraszyć. Wtedy tracimy odwagę i często brakuje nam wystarczającej „odwagi moralnej”, aby stanąć w obronie kogoś, kto cierpi lub został skrzywdzony, lub oczywiście wyznać naszą wiarę z otwartością!

Pięćdziesiąt dni po Wielkanocy Duch Święty zstąpił na apostołów i uczniów, którzy zebrali się na modlitwę, w postaci języków ognia i z odgłosem burzy. Pośród uczniów - obecne były również kobiety - była Maryja, matka Jezusa. Ona modliła się w sposób szczególny o przyjście Orędownika, Pocieszyciela, obiecanego przez Pana. Pytanie, Kim właściwie jest Duch Święty, pozostaje dla nas tajemnicą wiary. Tak, wyznajemy Go jako trzecią osobę Boską, jako tchnienie miłości między Ojcem i Synem, jako Dawcę Życia, Który odnawia oblicze ziemi i napełnia nas swoją miłością i łaską.

Jego dzieło jest również tajemnicze: On wieje tam, gdzie chce. Tam, gdzie nikt nie spodziewa się dzieła Ducha Świętego, On daje o sobie znać. Przynosi pokój i jedność. Jest Duchem Prawdy, Która podtrzymuje Kościół w wierze i miłości. W większości przypadków nie jesteśmy nawet świadomi, że jesteśmy prowadzeni i oświecani przez Ducha Bożego, a mimo to On działa. W tym sensie jest On prawdziwie „nieznanym Bogiem”.

[ZT]53563[/ZT]

Wierzymy w jednego i jedynego Boga! Ten Bóg jest tajemnicą miłości między trzema Boskimi osobami, które dzielą jedną boską istotę. Bóg jest poza wszelką ludzką wyobraźnią. Jednakże Syn Boży, który stał się człowiekiem, objawił nam Ojca i po powrocie do Ojca posłał nam Ducha Świętego. W tym Duchu Świętym dokonuje się nasze zbawienie. Pomaga nam w naszej podróży przez czas i prowadzi nas ku wszystkiemu, co dobre.

Pamiętajmy, że apostołowie i wszyscy inni uczniowie byli zgromadzeni z Maryją, Matką Bożą, w Wieczerniku! Tam modlili się o przyjście Ducha Świętego. Duch ten zstąpił następnie na pierwszą wspólnotę chrześcijańską w postaci języków ognia i pośród ryku burzy. Zabrał wszelki strach i zniechęcenie, i rozproszył wszelkie zamieszanie. Podczas gdy podczas budowy Wieży Babel narody zostały od siebie odseparowane w wyniku swojej pychy i buntu przeciwko Bogu, a języki uległy pomieszaniu i nikt już się nie rozumiał, w Pięćdziesiątnicę dzieje się odwrotnie: nagle członkowie wszystkich narodów, skądkolwiek pochodzą, mogą zrozumieć słowa apostołów. Każdy słyszy ich głoszących Dobrą Nowinę w swoim ojczystym języku. To przesłanie jest wezwaniem do nawrócenia, to znaczy do odwrócenia się od zła i do wiary. Odtąd Bóg powinien być centrum życia. Jego miłość i Jego przykazania są autorytatywne we wszystkim, ponieważ służą prawdziwemu życiu człowieka. W dniu Pięćdziesiątnicy podział i ludzka niezgoda zostały zastąpione jednością i miłością, którą może dać jedynie Bóg Duch Święty.

Wielu zostało ochrzczonych w Dniu Pięćdziesiątnicy po kazaniu Piotra. Pierwsi chrześcijanie byli radośni, gotowi wyrzec się wszelkich ziemskich dóbr, aby pójść za Jezusem. Dzielili się swoimi dobrami między sobą, utrzymywali braterską wspólnotę w modlitwie i uwielbieniu oraz dawali przykład chrześcijańskiej miłości. Nawet groźby, tortury i śmierć nie powstrzymały ich od składania świadectwa o imieniu Chrystusa, jak mówią nam Dzieje Apostolskie.

[ZT]53558[/ZT]

Kiedy żyjemy w Duchu Świętym, nadal żyjemy „w świecie”, ale nie jesteśmy już „ze świata”. Naszym prawem życia jest prawo wolności w Jezusie Chrystusie. Duch Boży uwolnił nas z więzów grzechu i śmierci. W chrzcie narodziliśmy się na nowo w wodzie i w Duchu Świętym. W bierzmowaniu Duch Święty został nam dany w szczególny sposób, abyśmy w naszym stanie życia i w naszej pracy życiowej mieli siłę i odwagę, aby sprawdzić się w dobru.

Wzywajmy Najświętszą Maryję Pannę o Jej wstawiennictwo u Boga. Ona była całkowicie napełniona Duchem Świętym i niech Ona również prosi Boga o dary Ducha Świętego dla nas.