Dialog miłości - komentarz do Ewangelii

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 13, 1 - 9):

W tym czasie przyszli jacyś ludzie i donieśli Jezusowi o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar.

Jezus im odpowiedział: «Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, iż to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jeruzalem? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie».

I opowiedział im następującą przypowieść: «Pewien człowiek miał zasadzony w swojej winnicy figowiec; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Rzekł więc do ogrodnika: „Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym figowcu, a nie znajduję. Wytnij go, po co jeszcze ziemię wyjaławia?” Lecz on mu odpowiedział: „Panie, jeszcze na ten rok go pozostaw, aż okopię go i obłożę nawozem; i może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz go wyciąć”».

Komentarz do Ewangelii:

Ludzie ciągle zadają sobie pytanie: Gdzie jest Bóg? Jak On mnie spotyka w moim życiu? W jaki sposób pokazuje swoją moc i potęgę? W obliczu tych pytań warto zastanowić się nad historią zbawienia dokonanego przez Boga wobec nas, ludzi, o której opowiada Ewangelia.

Powodem słów Jezusa jest smutna nowina: potwierdzenie katastrofy, która nie nastąpiła w wyniku nieszczęścia natury, ale była spowodowana strasznym czynem rzymskiego namiestnika Poncjusza Piłata. Rzymianie zawsze podejrzewali możliwość powstania na ziemi żydowskiej, dlatego jako obce mocarstwo okupacyjne starali się eliminować potencjalnych buntowników na wczesnym etapie. Ten rodzaj „starożytnego kontrterroryzmu” nie stronił od ataków na niewinnych ludzi. W każdym razie należało dać przykład, który będzie odpowiedni, aby zastraszyć potencjalnych buntowników przeciwko władzy rzymskiej i odwieść ich od podejmowania jakichkolwiek działań oporu przeciwko okupantowi.

Piłat kazał zamordować grupę Galilejczyków, którzy podczas żydowskiego święta składali ofiary Bogu. Uczynił tak ponieważ podejrzewał ich o udział w żydowskim spisku przeciwko Rzymianom. Piłat polecił to uczynić podczas składania ofiary, aby krew zabitych zmiesza  z krwią zwierząt ofiarnych. Musieli być zatem wielkimi grzesznikami, że aż tak wielką karę ponieśli za swoje przewinienia. Jezus sprzeciwia się tezie o wyłącznej winie, ale pokazuje, że wszyscy ludzie potrzebują nawrócenia i pokuty. Nikt nie może ogłosić się świętym i powiedzieć, że już jest doskonały.

Nawrócenie lub skrucha oznaczają dwie rzeczy: zdecydowane odwrócenie się od wszelkiego zła i zwrócenie się ku Bogu, Który spotyka nas w Jezusie Chrystusie. Nawrócenie do Boga jest dialogiem miłości, który Bóg rozpoczął. Jak człowiek na to zareaguje, zależy tylko od niego. I może się zdarzyć, że niektórzy ludzie pomyślą, że Bóg nie jest ważny w ich życiu. Zajmują się wieloma sprawami i martwią się o sprawy ziemskie, ale zapominają o tym, co wieczne i trwałe. W ten sposób człowiek, który nie jest gotowy przezwyciężyć swojego egoizmu i otworzyć się na miłość do Boga i bliźniego, traci swoje prawdziwe życie .

Jezus pokazuje, że Bóg naprawdę ma wielką cierpliwość do nas, ludzi, którzy często nie wydają dobrych owoców przez długi czas. Czyni to wypowiadając przypowieść o drzewie figowym. Gospodarz czekał trzy lata – jak dotąd bezskutecznie. Ogrodnik otrzymał nakaz, aby ściąć drzewo nie przynoszące owoców, ale przeciwstawia się takiemu poleceniu namawiając właściciela, aby mógł spróbował jeszcze zanim będzie musiał je wyciąć. Być może, jeśli drzewo figowe będzie dobrze pielęgnowane i nawożone, nadal będzie owocować!

Podobnie Bóg czeka na nas – przez całe nasze życie. Czyż nie byłoby smutne, gdybyśmy nie wydali żadnych dobrych owoców albo wydali ich bardzo mało? Bóg otacza nas codziennie swoją miłością i łaską; Zawsze zachęca nas do czynienia dobra. Nie bądźmy uparci i szemrający na poboczu drogi, ale wyruszmy ku Ojcu Niebieskiemu, Który czeka na nas z radością!

[ZT]51315[/ZT]

Pojednajmy się, więc z Bogiem w tym wielkopostnym okresie pokutnym! Teraz jest czas łaski. Nie chcemy być głusi na słowa Pana, Który napomina nas z miłością i zaprasza do nawrócenia i odnowy serca. Przez swoją śmierć i zmartwychwstanie Chrystus stworzył nas na nowo. Stary człowiek grzechu umarł, żyjemy dla Boga i jesteśmy powołani do życia poświęconego Bogu i innym ludziom w miłości.

Każdy, kto kocha, ma udział w miłości Boga. Bóg jest dla nas, bądźmy też dla siebie nawzajem! Razem z Maryją Dziewicą, Matką Boga, możemy odbyć pielgrzymkę wiary ku wiecznej chwale w niebie. Nadzieja wiary nas umacnia: pewnego dnia i my będziemy mogli radować się i śpiewać wieczne Alleluja!