Staliśmy się dziećmi Bożymi

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Gdy lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w swych sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem».

Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił nad Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: «Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie».

Komentarz do Ewangelii:

Dzisiejsze święto Chrztu Pańskiego zamyka okres Bożego Narodzenia. Tajemnica tego dnia wiąże się z chrztem Jezusa w Jordanie, od którego rozpoczyna się Jego publiczna działalność.

Być może jesteśmy trochę zaskoczeni, że to święto mimo wszystko wpisuje się w czas Bożego Narodzenia. Jezus nie był już małym dzieckiem, kiedy przyjął chrzest od Jana, ale mężczyzną w wieku około trzydziestu lat. A jednak: w tej tajemnicy następuje „pojawienie się Pana”.

Chrzest Jana nie był jeszcze chrztem chrześcijańskim, który ustanowił Jezus, ale chrztem pokuty. Na znak pokuty i pojednania z Bogiem lud był zanurzany przez Jana w Jordanie. Przychodzący do Jana ludzie żałowali za swoje grzechy i chcieli rozpocząć nowe życie. Oczywiście Jezus tego nie potrzebował: jest odwiecznym Synem Bożym, który jako człowiek stał się do nas podobny we wszystkim z wyjątkiem grzechu.

Syn Boży również wybrał tę drogę – jest prawdziwym człowiekiem. Powiedział więc „tak” rozwojowym prawom życia i podporządkował się Maryi i Józefowi jako swoim rodzicom. We wspólnocie rodzinnej został wprowadzony w życie, nauczył się różnych pożytecznych rzeczy i otrzymał miłość, której każdy potrzebuje, jeśli życie ma być pomyślne.

Wraz z wydarzeniem chrztu w Jordanie Syn Boży wychodzi z ukrycia swojej rodziny. Tutaj ukazuje się ludziom, którzy czekają na Zbawiciela. Jan Chrzciciel wskazuje na Niego jako na Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata. Oczywiście Jezus nie potrzebował chrztu w Jordanie. Był całkowicie bezgrzeszny. Ale dobrowolnie wstąpił w szeregi grzeszników, aby wyrazić swą solidarność z ludźmi .

Staliśmy się dziećmi Bożymi przez chrzest i teraz możemy śmiało zwracać się do Boga jako do Ojca. Jesteśmy braćmi i siostrami w Chrystusie, a Bóg obiecał nam dziedzictwo wieczne przez swego Syna. Otrzymaliśmy niejako zadatek wiecznego szczęścia.

Ważne jest jednak, abyśmy pozostali wierni łasce chrztu i nią żyli. Jeśli podczas chrztu dzieci rodzice i chrzestni zastępczo wyrzekną się zła i składają wyznanie wiary, wówczas ochrzczony jest wezwany, aby samemu to uczynić, gdy osiągnie poziom świadomości. Właśnie dlatego odnawia się przyrzeczenie chrzcielne w ramach przygotowania do pierwszej komunii świętej i bierzmowania. Co roku podczas Wigilii Paschalnej następuje uroczyste odnowienie tego przyrzeczenia chrzcielnego. To ukazuje nam wciąż na nowo świętą powagę oraz wielkość i piękno naszego chrześcijańskiego powołania .

Ta wiara powinna napełniać nas radością. Jesteśmy odkupieni i przyjęci jako dzieci Boże . Życie Boże zostało nam dane w chrzcie świętym. Podczas bierzmowania zostaliśmy wzmocnieni i wyposażeni do życia chrześcijańskiego we wszystko, czego potrzebuje uczeń Mistrza – Chrystusa, aby móc stoczyć dobry bój. Testowanie odbywa się w życiu codziennym. Liczą się małe akty miłości. Duże rzeczy zawsze rosną w małych.

Podążajmy za Panem Jego drogą, którą przeszedł przed nami. Nieśmy Dobrą Nowinę w świat, nawet tam, gdzie ludzie nie chcą jej słyszeć i gdzie kryje się jej głód. Niech Święta Matka Boża wskaże nam drogę, na której także z wiarą i miłością towarzyszyła publicznemu pojawieniu się swego Syna Jezusa. Pod opieką Maryi znajduje się także nasze życie, abyśmy mogli osiągnąć wieczne szczęście z Bogiem.