Dobry Pasterz - komentarz do Ewangelii

Słowa Ewangelii według Świętego Jana  (J 10, 11 - 18):

Jezus powiedział: «Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach.

Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz.

Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca».

Komentarz do Ewangelii:

Dzisiaj ludziom, nie tylko tym żyjącym w miastach, trudno zrozumieć koncepcję pasterza. Z drugiej strony ten obraz dobrego pasterza, którym Jezus posługuje się w Ewangelii, jest tak bezpośredni, że wiele osób może dotrzeć do jego sedna, jeśli tylko z uwagą czytają ten fragment Ewangelii.

Jezus odróżnia najemnika, który nie troszczy się o owce i dlatego ucieka, gdy trzoda jest w niebezpieczeństwie, od dobrego pasterza, który tak bardzo utożsamia się z powierzoną mu trzodą, że ryzykuje życie w przypadku niebezpieczeństwa i jeśli trzeba, oddaje życie za owce.

Jezus wyraźnie mówi: „Jestem dobrym pasterzem”. Czyniąc to, daje do zrozumienia, że przemawia za pomocą obrazów, aby wyrazić tajemnice królestwa Bożego. Jest coś w obrazach i porównaniach, co jest dokładne i co sprawia, że dobrze nadają się do przedstawienia danej kwestii. Ale trzeba też mieć świadomość ich ograniczeń.

W czasach Jezusa ludzie na Wschodzie znali rolę pasterza. Zrozumieli więc, co miał na myśli Chrystus kreśląc taki obraz w przypowieści. On sam jest Dobrym Pasterzem, który podąża za nami wszystkimi jak za zbłąkanymi owcami. Nie jest dla nas poniżające, że Jezus używa tej przypowieści. Punktem porównania jest pasterz, a nie owca. Jezus jest tak Dobrym Pasterzem, że oddał nawet swoje życie, aby ocalić owce. Na krzyżu oddał za nas swoje życie, aby dać nam życie wieczne; przelał za nas swoją krew, aby nas wykupić z mocy zła. W ten sposób zjednoczył nas rozproszonych w jedną rodzinę dzieci Bożych. Zawierzajmy się nieustannie Dobremu Pasterzowi, Jezusowi Chrystusowi! On nas zna, wie o naszych potrzebach i jest gotowy pomóc, jeśli chcemy przyjąć Jego pomoc.

W ten sposób Bóg towarzyszy każdemu z nas przez życie i zapewnia nam wszystko, czego potrzebujemy. Możemy mu zaufać nawet w trudnych sytuacjach życiowych. On o nas myśli i nas kocha!Co roku w Niedzielę Dobrego Pasterza Kościół zaprasza nas także do modlitwy o powołania do służby w Kościele. To przede wszystkim kapłani naśladują Dobrego Pasterza, gdy głoszą Słowo Boże, udzielają sakramentów i przewodzą ludowi Bożemu. Ale zadaniem nas wszystkich jest stworzenie atmosfery dla rozwoju powołań kapłańskich. I tu możemy powiedzieć: zależy to od dobrych rodzin, w których żyje się wiarą, w których Bóg może się „objawić” i ma swoje miejsce. Powołania do życia kapłańskiego i zakonnego oraz dobre rodziny nie są przeciwieństwami, ale raczej zależą od siebie i wspierają się nawzajem. Należy im się z głębi płynąca wdzięczność za okazywanie gorącej miłości w rodzinach oraz za zachowanie otwartości na wiarę i modlitwę. Są to wartości, o których często zapomina się w naszym społeczeństwie, ale według których ostatecznie i faktycznie żyjemy.

Kapłan upodabnia się do Chrystusa poprzez swą konsekrację. Ma on sprawować urząd głoszenia, uświęcania i przewodzenia w Osobie Chrystusa. Kapłana nie można zastąpić w jego roli, gdyż tylko on może sprawować Najświętszą Ofiarę, udzielać sakramentu pokuty i namaszczenia chorych. Jeżeli Najświętsza Eucharystia jest źródłem i szczytem całego życia chrześcijańskiego, to lud Boży powinien co niedzielę gromadzić się wokół ołtarza, gdzie kapłan w osobie Chrystusa może składać Bogu Ofiarę Eucharystyczną za wszystkich ludzi.

Chcemy się dzisiaj modlić: za matki i za ojców. W sposób szczególny pragniemy modlić się o powołania! Niech Pan Bóg wybierze także duchowe matki i duchowych ojców, którzy będą prowadzić lud Boży w wierze i kierować go na wzór Dobrego Pasterza. To łaska, gdy Bóg powołuje Cię do służenia Mu w powołaniu duchowym: jako siostra, brat czy kapłan! To także łaska, gdy Bóg powołuje Cię do ojcostwa lub macierzyństwa i powierza Ci rodzinę. Dziękujmy Panu Bogu za każde powołanie i módlmy się za wszystkich, którzy ukazują współczesnemu człowiekowi miłość Dobrego Pasterza!!