Moralność obywatela - komentarz do Ewangelii od ks. Sławomira Korony

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza (Mt 22, 15 - 21):

Faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Jezusa w mowie.Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby mu powiedzieli: «Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek cezarowi, czy nie? »Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: «Czemu wystawiacie Mnie na próbę, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową!» Przynieśli Mu denara.On ich zapytał: «Czyj jest ten obraz i napis?» Odpowiedzieli: «Cezara». Wówczas rzekł do nich: «Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga».

Komentarz do Ewangelii:

Dziś Kościół obchodzi „Światową Niedzielę Misyjną”, zwaną także „Niedzielą Kościoła Powszechnego”. Takie święto ma nam zwrócić uwagę na wagę misji i naszą wspólną odpowiedzialność za cały Kościół powszechny.

Kiedy Jezus Chrystus powierzył swoim apostołom ostatni nakaz, powiedział: „«Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».” (Mt 28,18 - 20).

Czytana dzisiaj Ewangelia może nam się wydawać, że będzie o polityce, ale Jezus nie angażował się w politykę, gdy zadano mu podchwytliwe pytanie. Pytanie brzmiało: „Czy wolno płacić podatki cesarzowi, czy nie?” Jego przeciwnicy myśleli: Jeśli powie „tak”, to ogłasza się przyjacielem cesarza i tym samym wypowiada się na rzecz rzymskiego okupanta. Wtedy ludzie będą na niego rozgniewani. Jeśli powie „nie”, wówczas możemy odwrotnie twierdzić, że podburza lud przeciwko cesarzowi. Z taką przebiegłością próbowali wprowadzić Jezusa w polityczną gorącą wodę. Ale On, Syn Boży, który wiedział, co jest w człowieku (por. J 2, 25), nie dał się temu nabrać. Przejrzał ich intencje i wykorzystał podchwytliwe pytanie przeciwników jako okazję do przekazania im podstawowych informacji o stosunku swoich uczniów do państwa.

Jezus nie pozwala się irytować pomimo złych intencji swoich przeciwników. Również tutaj objawia im wolę Bożą, prosząc: „Pokażcie mi monetę, którą płacicie podatki”. Sami więc robią to, o co chcieli oskarżyć Jezusa: płacą podatki Cesarzowi. Moneta, którą mu teraz przyniesiono, to denar rzymski. Widoczny jest na nim wizerunek cesarza. Odpowiedź Jezusa jest jasna: „Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga!”.

Według słów Jezusa, nie ma alternatywy „albo – albo”, ale raczej „oba – i”. Chrześcijanin nie musi od początku decydować, czy będzie szanował państwo, czy Boga, ale powinien oddać sprawiedliwość obu rzeczywistościom. Oczywiście państwo nie może być rzeczywistością niezależną od Boga, a nawet przeciw Niemu, lecz w sferze państwowej istnieje tylko władza prawomocna i tylko w takim zakresie, w jakim odpowiada ona woli Boga.

My także jesteśmy wezwani, aby oddawać Bogu to, co należy do Boga, a Cezarowi to, co należy do Cezara. Oznacza to, że cześć należy wyłącznie do Boga; Jemu oddajemy nasze życie jako ofiarę miłości. Stajemy w obronie naszych bliźnich i chcemy czynić dobro najlepiej, jak potrafimy. Ale ponosimy także wspólną odpowiedzialność polityczną. Przede wszystkim powinniśmy modlić się za tych, którzy sprawują urzędy w państwie lub w innych instytucjach życia publicznego. Należy ich zachęcać, aby czynili to w duchu prawdziwie chrześcijańskim i w ten sposób przyczyniali się do uświęcenia świata.

Nie zapominamy jednak też o misyjnym zadaniu Kościoła, gdzie chodzi o posłannictwo i pomoc w rozwoju. Wiele narodów znajduje się w ogromnych potrzebach materialnych i duchowych. Powinniśmy im pomóc najlepiej jak potrafimy. Dlatego w Niedzielę Misyjną zbiera się ofiary do puszki na rzecz Kościoła powszechnego. Powinno to stanowić pomoc w samopomocy: obdarowani nie powinni być zależni od opieki, ale powinni obchodzić się z prezentami na własną odpowiedzialność. Szczególnie ważne jest promowanie lepszej edukacji i tworzenie sprawiedliwych warunków ekonomicznych (np. umorzenie długów krajów trzeciego świata).

Otwórzmy serca na wołanie Chrystusa! Nie zamykajmy się na Jego miłość, abyśmy mogli przekazywać tę miłość wszystkim powierzonym nam osobom w kraju i za granicą.