Ufność w Jezusie Chrystusie - komentarz do Ewangelii

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza  (Mt 15, 21 - 28):

Jezus podążył w okolice Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron, wołała: «Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko nękana przez złego ducha». Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem.Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: «Odpraw ją, bo krzyczy za nami».
Lecz On odpowiedział: «Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela».
A ona przyszła, padła Mu do nóg i prosiła: «Panie, dopomóż mi».
On jednak odparł: «Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom».
A ona odrzekła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów».
Wtedy Jezus jej odpowiedział: «O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz!» Od tej chwili jej córka była zdrowa.

Komentarz do Ewangelii:

W dzisiejszej Ewangelii Jezus Chrystus naprawdę przychodzi do nas jako miłosierny i uzdrawiający – jako „Zbawiciel”. Dostrzega potrzebę kobiety kananejskiej i pomaga jej - córka zostaje wyleczona z choroby.

Szczególnym zadaniem Kościoła jest dostrzeganie cierpienia i potrzeb ludzi oraz udzielanie im skutecznej pomocy. Nie wolno nam tutaj mówić: „poczekajmy, aż jakiś biskup zareaguje i wezwie nas na pomoc”! Przeciwnie, wszyscy należymy do Kościoła na mocy chrztu i jesteśmy wezwani do wzięcia bardzo osobistej odpowiedzialności.

Czytana dziś Ewangelia jest przykładem tego, że chociaż Odkupiciel jest najpierw „posłany do owiec, które poginęły z domu Izraela” (Mt 15, 24), rozciąga swoją misję i orędzie poza ten lud i jego przeznaczenie na wszystkich ludy, narody i czasy. Po zmartwychwstaniu oznajmił to swoim apostołom: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata»” (Mt 28, 19 - 20).

Jak pokazuje spotkanie Jezusa z kobietą kananejską, poganie muszą na razie jeszcze trochę poczekać. Z początku wydaje się, że Jezus jej nie słucha, gdy biegnie za Nim i błaga o uzdrowienie swojej córki, którą atakuje demon. Kiedy więc, za namową swoich uczniów, jest gotowy do rozmowy z kobietą, najpierw podkreśla, że został posłany „tylko” do owiec, które zginęły z domu Izraela, i pyta, czy to może być słuszne, że odbiera się chleb dzieciom a rzuca psom. Brzmi to szorstko i prowokacyjnie, ale odpowiadało powszechnemu wówczas przekonaniu i sposobowi mówienia, zgodnie z którym wśród dzieci Królestwa jest tylko naród wybrany, a pogan uważano za nieczystych i porównywano ich do psów.

Jeśli Kościół jako wspólnota wierzących jest „nowym Izraelem”, czyli jego dopełnieniem, to i my możemy powiedzieć: Bóg umieścił Kościół w świecie, aby jak zaczyn świadczył o Ewangelii. Pośród często sprzecznych opinii potrzebujemy opoki orientacji, w której znajdziemy oparcie w trudach życia. Kościół – a tu przede wszystkim papież jako następca Piotra, ale także wszyscy inni biskupi, kapłani, diakoni i wszyscy ochrzczeni – wyznaje jedynego i prawdziwego Boga, który kocha ludzi i pragnie doprowadzić ich do perfekcji. Wszyscy ludzie są zaproszeni do przyjęcia Dobrej Nowiny, przyjęcia chrztu i wejścia w ten sposób do królestwa Bożego. Oczywiście sama zewnętrzna przynależność tu nie wystarcza; życie chrześcijańskie powinno sprawdzać się i udowadniać swoją autentyczność poprzez uczynki miłości.

W Ewangelii słyszymy wspaniały przykład ufności w zbawczą moc Boga, która objawiła się nam w Jezusie Chrystusie. Odmowa Jezusa nie zniechęca kobiety kananejskiej do proszenia Go o uwolnienia córki z mocy demona. Jezus, Który jako pierwszy został posłany do domu Izraela, słucha poganki ze względu na jej wyjątkową ufność Bogu. Jezus stwierdza krótko „wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz!”.

Jako chrześcijanie jesteśmy wezwani do modlitwy i czynienia dobra wobec wszystkich ludzi. Nawet ci, którzy nie uznają Jezusa Chrystusa za swojego Zbawiciela, powinni w Niego uwierzyć i zostać przez Niego zbawieni. Nikt nie jest zapomniany przez Boga; wszystkim oferuje zbawienie w Panu Jezusie Chrystusie. Niech owoce Chrystusowej ofiary obficie udzielone wszystkim ludziom, aby za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny doszli kiedyś do królestwa niebieskiego.

Ufając wstawiennictwu Maryi, Matki Bożej, my również pragniemy prosić Boga o wszystko, co jest nam potrzebne do życia, ale przede wszystkim o zbawienie i w ten sposób wieczną chwałę Boga.