Rozpoczyna się październik, miesiąc modlitwy różańcowej

Październik jest miesiącem różańcowym od czasów papieża Leona XIII, choć tradycje odmawiania różańca sięgają średniowiecza.

Pełna Modlitwa Różańcowa - cały różaniec składa się z czterech części opisujących wydarzenia z życia Jezusa i Maryi. Rozpoczyna ją - tak jak i inne modlitwy Kościoła katolickiego znak Krzyża, następnie odmawia się Skład Apostolski, czyli Wierze w Boga Ojca..., a po tym jedno Ojcze nasz, oraz trzy Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu...

Po tym wstępie przechodzimy do części głównej. Wymieniane są tajemnicę poszczególnych części i odmawiana jest modlitwa Ojcze nasz, a następnie dziesięć razy modlitwa Zdrowaś Maryjo. Każdą tajemnicę kończy odmówienie "Chwała Ojcu...

Obecnie, za sprawa św. Jana Pawła II jest cztery części Różańca świętego, część radosna, światła (dodana przez Jana Pawła II), część bolesna i część chwalebna. Część Radosna obejmuje okres dziecięctwa Jezusa, od Zwiastowania do znalezienia 12-letniego Pana Jezusa w świątyni. Cześć światła poświęcona jest Jego działalności publicznej od chrztu w Jordanie, przez cud w Kanie Galilejskiej, głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia, przemienienie na górze Tabor po ustanowienie Eucharystii.

W części bolesnej rozpamiętywane są ostatnie ziemskie godziny Chrystusa, od modlitwy w Ogrójcu, przez biczowanie, cierniem ukoronowanie Pana Jezusa, Jego drogę krzyżową, po ukrzyżowanie i śmierć. W częściach chwalebnych zawiera się tajemnica paschalna, czy Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie i zesłanie Ducha Świętego oraz tajemnice związane z Maryją, tj. jej Wniebowzięcie i ukoronowanie na Królową Nieba i Ziemi.

Przyjmuje się, że każda część Różańca powinna być odmawiana w innym dniu. Tak więc nie jest konieczne odmawianie pełnej modlitwy w ciągu jednego dnia, czy za jednym razem. Wystarczy odmówić jedną część jednego dnia. Tajemnice radosne odmawia się w poniedziałek i soboty, tajemnice światła w czwartki tajemnice bolesne rozważane są we wtorki i piątki, a część chwalebną w środy i niedziele.

Warte podkreślenia jest, iż pierwsze wzmianki o różnych formach modlitwy różańcowej odmawianej dotyczą św. Pawła z Teb oraz św. Benedykta (IV i V wieku). Rozpowszechnienie się Różańca w Europie może wiązać się z powrotem rycerzy z pierwszych wypraw krzyżowych w XI wieku. Modlitwa oparta na systemie rytmicznych powtórzeń wokalnych, odmierzanych przy pomocy sznura z koralami, była bowiem praktykowana przez mieszkańców średniowiecznej Palestyny, tj. muzułmanów.

Sznury modlitewne istniały również w buddyzmie i hinduizmie, a ich budowa i liczba korali była bardzo często zbliżona. Istotny jest także obraz Madonna Różańcowa Caravaggia, wizerunek przedstawia Matkę Bożą ofiarująca różaniec św. Dominikowi.

Prekursorem tajemnic różańcowych jest teolog i mnich Kartuzów w Kolonii Henryk Egher de Kalcar (zmarły w 1408 roku); podzielił on różaniec na „dziesiątki”, na zakończenie „Ave Maria” dodał imię „Jezus”, oraz uzupełnił tzw. dopowiedzeniami, klauzulami z życia Jezusa i Maryi. Z kolei błogosławiony Dominik z Prus, mnich kartuski z klasztoru w Trewirze w 1409 roku wyróżnił w życiu Jezusa i Maryi 50 momentów (tajemnic), i sformułował kilka serii po 50 klauzuli odpowiadających trzem etapom życia Jezusa: narodzenia i dzieciństwa, działalności publicznej oraz męki i śmierci. W latach 1435 - 1445 rozesłał różaniec do klasztorów w Belgii, gdzie praktykowano „Psałterz Maryi”. Różaniec Dominika z Prus rozpowszechniał się w szybkim tempie. Adolf z Essen, przeor klasztoru Kartuzów w Trewirze, w którym przebywał Dominik z Prus, kopiował tajemnice różańca i rozsyłał je do różnych klasztorów w Europie.

Jednak dopiero Alain de la Roche ustanowił nowy porządek przed dziesiątkami „Ave Maria (Zdrowaś Maryjo)” umieścił klauzule i „Pater noster (Ojcze nasz)”; podzielonych w trzech grupach: „Wcielenie”, „Męka”, „Uwielbienie”. Zapoczątkował wspólnotowe odmawianie różańca, co spowodowało jego szybsze przyjmowanie.

Różaniec, zatwierdzony oficjalnie przez św. Piusa V w XVI wieku, nie zmienił się aż do początku XXI wieku, kiedy to św. Jan Paweł II zaproponował rozszerzenie, wprowadzając tajemnice światła w opublikowanym 16 października 2002 Liście apostolskim Rosarium Virginis Mariae. Mimo że odmawianie tajemnic światła Jan Paweł II przedstawił jako propozycję, a nie obowiązek, to jednak inicjatywa papieża została bardzo chętnie przyjęta w całym Kościele katolickim i jest powszechnie praktykowana.

W biłgorajskich świątynia, Różaniec publicznie odmawiany jest przez wspólnoty wiernych przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. We wspólną modlitwę włączają się poszczególne stany parafii. Często prowadza je także Koła Różnicowe. Koła Różańcowe zwane Kołami Żywego Różańca, to wspólnoty religijne Kościoła katolickiego, które praktykują codzienne odmówienie dziesiątka różańca. W skład koła wchodzi 20 osób - tyle je tajemnic różańcowych. Każdy z uczestników ma wyznaczoną na dany miesiąc konkretną tajemnicę różańcową. Raz w miesiącu wszyscy spotykają się na modlitwę i zamieniają tajemniczkami.