Zielone Świątki: Nie tylko kościelne święto, ale i ludowa tradycja

Zielone Świątki, znane również jako Zesłanie Ducha Świętego, to jedno z najważniejszych świąt w polskim kalendarzu kościelnym.

Oprócz uroczystych mszy świętych i religijnych refleksji, dzień ten bogaty jest również w ludowe zwyczaje i obrzędy, które łączą w sobie elementy przedchrześcijańskiej tradycji z wiarą katolicką.

Zielone symbole

Już sama nazwa święta wskazuje na jego związek z naturą. Domy i kościoły dekoruje się gałęziami bzu i dębu, symbolizującymi odrodzenie i nowe życie. Zielony kolor obecny jest również w potrawach, takich jak żurek z zieloną pietruszką czy sałatki ze świeżymi ziołami.

Ludowe obrzędy

W Zielone Świątki odbywa się wiele ludowych obrzędów, mających na celu zapewnienie urodzaju, zdrowia i pomyślności. Do najbardziej znanych należą:

• Zaloty na Zielone Świątki: Młodzież szukała okazji do poznania się i nawiązywania znajomości. Chłopcy oblewali dziewczęta wodą, a one w zamian obdarowywały ich bukietami kwiatów.
• Sprawdzanie studzien: Wierzono, że w tym dniu woda w studniach nabiera magicznych właściwości. Młode dziewczęta sprawdzały w niej swoje odbicie, aby wróżyć o przyszłym mężu.
• Ubieranie słupów majowych: W wielu miejscowościach stawiane są wysokie słupy ozdobione zielenią i kwiatami. Wokół nich odbywają się tańce i śpiewy.

Połączenie tradycji

Zielone Świątki to wyjątkowe święto, które łączy w sobie elementy religijne i ludowe. Chociaż wiele z dawnych zwyczajów zanika, wciąż wiele osób chętnie kultywuje tradycje związane z tym dniem. Zielone Świątki to czas radości, świętowania życia i odradzania się natury, a także okazja do kultywowania bogatej polskiej kultury i tradycji.

Polskie Stronnictwo Ludowe

Święto Ludowe to święto polskiego ruchu ludowego obchodzone od 1904 roku w pierwszym dniu Zielonych Świątek. W polskim ruchu ludowym myśl ustanowienia własnego święta wzorowana była na dniu Święta Pracy. Inicjatywę powołania obchodów Święta Ludowego podjęto na posiedzeniu Rady Naczelnej Polskiego Stronnictwa Ludowego w Rzeszowie 30 maja 1903. Pierwsze obchody święta, pod hasłem „Żywią i bronią”, odbyły się w 1904 i były upamiętnieniem 110. rocznicy bitwy pod Racławicami. W latach 1905–1906 w czasie obchodów organizowano kwesty na rzecz Polskiego Związku Ludowego, a także polskiej młodzieży w zaborze rosyjskim. Następnie obchodzenie Święta Ludowego zawieszono.

Decyzję o odtworzeniu Święta Ludowego podjęto 5 czerwca 1927 na Kongresie Stronnictwa Chłopskiego. Ostateczna decyzja w sprawie święta została jednak podjęta 15 marca 1931 na kongresie zjednoczeniowym ruchu ludowego. Naczelny Komitet Wykonawczy Stronnictwa Ludowego 9 maja 1931 podjął uchwałę w sprawie pierwszych obchodów Święta Ludowego.

Po zakończeniu II wojny światowej władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zmieniły charakter święta, stając się jego współgospodarzem. Powrót do rzeczywistej tradycji Święta Ludowego nastąpił po 1990, po reaktywacji PSL. Święto jest obchodzone przez organizacje tej partii wszystkich szczebli.