Ówczesne Prezydium Miejskiej Rady Narodowej tak uzasadniało potrzebę powstania „przynajmniej dwóch sekcji straży zawodowej”, „...stan osobowy Ochotniczej Straży Pożarnej w Biłgoraju jest bardzo znikomy, który niejednokrotnie w czasie potrzeby ratowania mienia społecznego czy też państwowego nie zabezpiecza w pełni obsługi istniejących urządzeń, którymi dysponuje jednostka. Zachodzi pytanie dlaczego tak jest? Otóż w naszej OSP znajdują się ludzie, którzy w tej organizacji pracują od 30 lat. Są to ludzie starsi, niedołężni, którzy nie dają pełnej gwarancji w wykonywaniu zadań postawionych przed pożarnictwem. Od kilkunastu lat obserwuje się brak naboru młodzieży w szeregi OSP co stwarza wielkie niebezpieczeństwo samego dalszego istnienia tej jednostki. Próba powołania obowiązkowej straży pożarnej przeprowadzona przez tut. prezydium nie odniosła pożądanego efektu...”.

W grudniu 1971 roku Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Biłgoraju wystosowało do Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej i Wojewódzkiej Komendy Straży Pożarnych w Lublinie „usilną prośbę o jak najrychlejsze poczynienie starań celem powołania jednostki zawodowej straży pożarnej w Biłgoraju”. Konieczność powołania zawodowej jednostki straży pożarnej uzasadniono:

a) Miasto Biłgoraj liczy obecnie 14 803 mieszkańców i z każdym rokiem stan ilościowy będzie się zwiększał ze względów na dalszą rozbudowę i budowę nowych zakładów produkcyjnych. Niezależnie od tego wokół Biłgoraja znajdują się wioski w których ludność liczy około 10 tys. mieszkańców, a w których to wioskach większość zabudowań jest wykonana z materiałów łatwo zapalnych (drzewo), co w konsekwencji stwarza niebezpieczeństwo pożarów w każdej porze roku;

b) Miasto Biłgoraj w ostatnich latach bardzo poważnie rozwinęło budownictwo nie tylko mieszkaniowe ale wybudowano wiele zakładów produkcyjnych branży o charakterze przemysłowym, w których do chwili obecnej istnieje zaledwie 2 sekcje strażackie zakładowe (Fabryka Mebli i Włosiankarska Spółdzielnia Pracy). Pozostałe zakłady i instytucje mające siedziby na terenie miasta w ilości 28 takich możliwości nie posiadają i w związku z tym mienie będące własnością skarbu państwa z każdym rokiem jest narażone na skutek słabej obsady personalnej Ochotniczej Straży Pożarnej w Biłgoraju na niebezpieczeństwo zagrożenia pożarowego;

c) Jednostka OSP w Biłgoraju posiada nowoczesny sprzęt w postaci samochodów oraz jest bardzo dobrze zaopatrzony w inny sprzęt ppoż., na który skarb państwa poniósł poważne zakłady finansowe. OSP w Biłgoraju przy pomocy skarbu państwa i miejscowych władz otrzymała nowoczesna strażnicę w której to znajdują się: garaże na samochody, część administracyjna, 2 duże sale wykładowe, pomieszczenia sypialne, salę o pełnym wyposażeniu w aparaturę radionadawczą i odbiorczą oraz inne pomieszczenia potrzebne do prowadzenia tego typu działalności”.

Uchwałą Nr 85/408/72 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Biłgoraju z dnia 11 kwietnia 1972 roku postanawia „...powołać z dniem 1 kwietnia 1972 roku Zawodową Straż Pożarną w Biłgoraju w sile 1 sekcji na zmianie służbowej i docelowym zatrudnieniu 9 osób na każdej (z dwóch) zmianie służbowej”.

Jako rejon działania ustalono miasto Biłgoraj oraz w odległości do 10 km od granic miasta, a wyposażenie ustalono na poziomie 3 samochody gaśnicze, 1 samochód wężowy, 4 tys. mb węża tłocznego W-75 oraz 1,2 tys. mb węża tłocznego W-52. Uchwała stwierdzała ponadto, że wskaźniki etatowe i finansowe zostaną ustalone przez Wojewódzką Komendę Straży Pożarnych w Lublinie. Ówczesny Wojewódzki Komendant Straży Pożarnych w Lublinie płk poż. inż. Tadeusz Strzelecki przyznał 27 etatów osobowych, w tym 18 etatów dla Zawodowej Straży Pożarnej, a 9 dla Komendy. Komendant Główny Straży Pożarnych (wówczas Z. Jarosz) zaliczył Zawodową Straż Pożarną w Biłgoraju do IV kategorii.

W 1972 roku dobudowano budynek magazynowy o powierzchni 467 m2 usytuowany na placu Komendy przy „targowicy” prostopadle do ul. Dąbrowskiego. Od 1 czerwca 1975 roku w związku ze zmianami w podziale administracyjnym kraju, utworzeniem 49 województw i likwidacją powiatów nastąpiły zmiany w strukturze organizacyjnej ochrony przeciwpożarowej. W ustawie o ochronie przeciwpożarowej z czerwca 1975 roku ustanowiono w miejsce likwidowanych powiatów komendy rejonowe, a także przewidziano, ze w miastach, w których miała siedzibę komenda rejonowa, powinna być powołana zawodowa straż pożarna. Zmiany podziału administracyjnego spowodowały, ze z jednego województwa lubelskiego powstały cztery nowe województwa. Biłgoraj znalazł się w województwie zamojskim, a Komenda Rejonowa Straży Pożarnych w Biłgoraju znalazła się pod nadzorem Komendy Wojewódzkiej Straży Pożarnych w Zamościu.

W 1984 roku powiększono strażnicę poprzez dobudowanie dwupoziomowego budynku m. in. z 4 boksami garażowymi, pomieszczeniami biurowymi, świetlicą o powierzchni łącznej 843 m2. Budynek ten zlokalizowano na sąsiedniej, wywłaszczonej od Pani Nowakowej działce. Środki na pokrycie kosztów budowy pochodziły częściowo z dochodów uzyskanych z organizacji zabaw tanecznych w jednostkach OSP w powiecie do których angażowano pracowników komendy i ZSP. Wiele prac budowlanych również wykonywali strażacy ZSP z pomocą druhów z jednostek OSP (w szczególności z OSP Korytków Duży) w czynie społecznym. Wsparcia udzielało Biłgorajskie Przedsiębiorstwo Budowlane. Wznoszeniem murów zajmowali się Kaczor Eugeniusz i Kołodziej Antoni z Korytkowa Dużego. Więźbę dachową wykonali członkowie OSP Dorbozy. Utwardzenie placu asfaltem wykonała PBID Biłgoraj.

W 1985 roku wybudowano również budynek tzw. magazyn paliwowy w centralnej części placu Komendy o pow. 72 m2 (w 2004 roku budynek ten został przekazany w użytkowanie reaktywowanej w 1999 roku OSP RWiE w Biłgoraju). Przybywało sprzętu, pojazdów gaśniczych, a także strażaków. Pojazdy eksploatowane w straży pożarnej w Biłgoraju w latach 1972 - 1991:
1. samochód bojowy STAR 26 (GBM);
2. samochód bojowy STAR 25 (GBAM);
3. motocykl WSK 175;
4. motocykl WSK 175 (5 szt.);
5. Jelcz 315/004 GCBA 6/32;
6. Magirus (r. prod. 1961) SD-30;
7. Żuk z autopompą;
8. FSO 1500;
9. Star GBA 2,5/16;
10. Żuk A 1507;
11. Polonez 1500;
12. Polonez 1,5;
13. Jelcz 315/004 GCBA 6/32.

Ściśle współpracowano z jednostkami Ochotniczych Straży Pożarnych rejonu biłgorajskiego bez których niejednokrotnie akcje gaśnicze były by nieskuteczne. W okresie od 1.01.1977 do 31.12.1990 kierowcy z jednostek OSP byli na etatach Komendy. Prowadzone działania prewencyjne ograniczały powstanie pożarów.

Działalność Zawodowej Straży Pożarnej w Biłgoraju od 1972 r. do lat dziewięćdziesiątych charakteryzuje się ponad pięciokrotnym wzrostem ilości interwencji, udziałem strażaków w ponad dwóch tysiącach akcji w tym m.in.: gaszenie pożaru Fabryki Mebli i zabytkowego młyna w Biłgoraju, Zakładów Tłuszczowych w Bodaczowie, biłgorajskiej sali kinowej i zakładów dziewiarskich MEWA, a także 15 ha lasu w Nadleśnictwie Józefów, kościoła w Giełczwi, 15 budynków gospodarczych w Andrzejówce.

Statystyka interwencji Zawodowej Straży Pożarnej w Biłgoraju: