Słowa Ewangelii według Świętego Jana (J 20, 1 - 9):
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono».
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.

Komentarz do Ewangelii:
Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał! Tak Kościół woła do nas dzisiaj i niech ta radość napełni serca wszystkich, którzy wierzą we Wcielonego Syna Bożego, Który został ukrzyżowany, umarł i został dla nas pogrzebany i zmartwychwstał trzeciego dnia.

Nie powinno nas dziwić, że wielu współczesnych ma trudności z wiarą w Zmartwychwstałego Pana i woli realizować nauki ezoteryczne. Myślą, że znajdą tam to, czego szukają: duchowość, religię, mistyczne doświadczenie jedności wszystkich żywych istot. Ale czy naprawdę spotykają żywego i zbawiającego Boga, jest wątpliwe. Ponieważ często poszukiwanie specjalnych „religijnych” doświadczeń kręci się tylko wokół siebie, często „Bóg”, którego niektórzy ludzie wyobrażają sobie, jest tylko projekcją ich własnych niewybrednych pragnień i tęsknot. Nie bez powodu niektórzy nauczyciele tych zwodniczych „duchowości” wierzą, że sami są częścią boskości, a nawet Boga.

Uczniowie także dopiero z perspektywy czasu zrozumieją sens cierpienia i śmierci Chrystusa. Ta śmierć Odkupiciela nie miałaby rzeczywiście sensu, gdyby nie zmartwychwstanie. Miłość Chrystusa, który wydał samego siebie na śmierć, w końcu zwyciężyła. Począwszy od zmartwychwstania Chrystusa, apostołowie i uczniowie rozumieją następnie sens życia ludzkiego w ogóle. Albowiem przez wiarę i chrzest jesteśmy wciągnięci w śmierć Jezusa Chrystusa, ale także w Jego zmartwychwstanie. Jego życie jest także naszym życiem. Mamy nadzieję, która nie pozwoli nam zginąć, ale która zniesie nawet cierpienie i śmierć.

Obiecane są także nam wielkie rzeczy: i nasze ciało pewnego dnia zmartwychwstanie. Wiara chrześcijańska nie jest wrogo nastawiona do ciała. Ciało każdego z nas stało się świątynią Ducha Świętego podczas Chrztu Świętego. Czy Duch Święty nie powinien ożywić tego ciała, kiedy Chrystus przyjdzie ponownie i wezwie umarłych przed swoje oblicze, aby sądzić żywych i umarłych? Ta nadzieja na zmartwychwstanie naszego ciała również daje nam siłę do codziennego życia. Możemy i powinniśmy stanąć w obronie naszych bliźnich, którzy są związani z nami w tym samym powołaniu przez Boga.

Dajmy się więc zarazić radością Wielkanocy, która pochodzi z wiary. Bądźmy także świadkami i posłańcami zmartwychwstałego Pana w naszym świecie! Poprzez chrzest i bierzmowanie jesteśmy posłani, aby pokazać ludziom, że Chrystus żyje. Nowe światło pada na wszystkie sytuacje naszego życia: nie ma już żadnego smutku ani trudności, których nie przyćmiewa w Chrystusie światło paschalne. A kiedy nadchodzi czas pożegnania się z tym światem, umieramy w Chrystusie, aby żyć z Nim i z Ojcem Niebieskim. Również nasze ciała pewnego dnia zostaną wskrzeszone mocą Bożą. Jego wszechmoc i miłość nie pozwalają nam wpaść w ciemność śmierci, ale daje nam pocieszające światło Jego obecności.

Według tradycji kościelnej pierwszym wierzącym, który spotkał zmartwychwstałego Pana, była Najświętsza Matka Boża Maryja. Z tego właśnie powodu w okresie wielkanocnym Kościół posługuje się specjalną antyfoną „Regina coeli”. Tak jak Maryja była przepełniona smutkiem, gdy ujrzała swego Syna na krzyżu, tak też później przepełniła Ją ogromna radość. Chciałaby również opowiedzieć nam coś o tej wielkanocnej radości, już tu na ziemi w pokoju serca i pełnej nadziei ufności, ale pewnego dnia na zawsze w błogości nieba.

Jezus żyje, zmartwychwstał. Ta dobra wiadomość dotarła również do nas. To nie jest bajka ani pobożne życzenie, to prawda: Nasz Pan Jezus Chrystus w końcu powrócił do życia. Pojawi się w swojej chwale na końcu świata, aby sądzić żywych i umarłych. Każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje przebaczenie grzechów i życie wieczne.

Tak więc i my możemy powierzyć naszą drogę życia Bogu: tam, gdzie jest ciemność, cierpienie i grzech, świeci światło odkupienia Chrystusa. On jest także dla nas Zbawicielem, Odkupicielem. Jego zmartwychwstanie daje nam radość i pewność we wszystkich życiowych burzach. Jeśli wierzymy w Boga i kochamy się nawzajem tak, jak Chrystus nas umiłował, to my również osiągnęliśmy już pewien punkt w nowej i ostatecznej rzeczywistości Królestwa Bożego. Niech nam w tym pomoże wstawiennictwo Maryi, Matki Pana!

/Ks. Sławomir Korona/

Zobacz także: Jest to zatem ta noc... Wigilia Paschalna (FOTO)

Zobacz także: Wielki Piątek, dzień Męki i Śmierci Chrystusa (FOTO)

Zobacz także: Sakrament Miłości. Wielki Czwartek (FOTO)