Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 24, 1 - 12):
W pierwszy dzień tygodnia niewiasty poszły skoro świt do grobu, niosąc przygowane wonności. Kamień zastały odsunięty od grobu. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: «Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: „Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie”». Wtedy przypomniały sobie Jego słowa, wróciwszy zaś od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym. A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to apostołom. Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary.
Jednakże Piotr wybrał się i przybiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.

Komentarz do Ewangelii:
Jezus Chrystus jest światłością świata! On prawdziwie zmartwychwstał. Alleluja!
Z takim przekonaniem zapala się Paschał i wchodzi się z Nim do kościoła w uroczystej procesji. Ciemność nocy rozświetla światło emanujące ze świętej świecy. Podobnie jak lud Izraela był prowadzony przez słup ognia podczas wyjścia z Egiptu, tak Chrystus jest naszym prawdziwym światłem. On, Zmartwychwstały, towarzyszy nam, pociąga ku Bogu i oświetla naszą drogę wiary.
Ta świeca, która swoim małym światłem jest potężniejsza niż wszystkie ciemności na świecie, jest symbolem, że życie od Boga jest silniejsze niż śmierć, która pochodzi z grzechu. Ponieważ Syn Boży dobrowolnie znosił na krzyżu wszelkie ludzkie okrucieństwo, grzech został zwyciężony, a wraz z nim śmierć, która jest jego prawdziwym owocem.

Jezus Chrystus, który naprawdę umarł na krzyżu jako człowiek i nie był tylko „pozornie martwy”, powrócił do życia, Jego ciało zostało przemienione. Już nie umiera, ale wszedł do chwały swego Ojca. Kiedy aniołowie przy grobie ogłaszają kobietom dobrą nowinę, te są bardzo zdezorientowane. Nie rozumieją, co się stało i najpierw muszą otrząsnąć się z szoku.

Dopiero pojawienie się Zmartwychwstałego Pana apostołom i uczniom, powadzi ich do wiary w zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Dopiero osobiste spotkanie z Jezusem Chrystusem mogło ich w końcu przekonać, że śmierć Go nie zwyciężyła. Tak, Ten, Który umarł, Który był naprawdę martwy, o czym świadczy włócznia żołnierza w Jego sercu, Który został złożony w grobie i był chroniony przed zabraniem ciała przez duży, ciężki kamień: Ten Jezus naprawdę zmartwychwstał!

W tej perspektywie patrzymy na własne życie. Ileż tam ciemności i pragnień? W pewnym momencie dla wszystkich może nadejść godzina, w której wszystko wydaje się daremne, a nawet ostatnia nadzieja grozi zniknięciem. Są to rzeczywiście krzyżowe doświadczenia, które większość ludzi będzie musiała kiedyś przeżyć. Ale jeśli teraz spojrzymy na śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, to będziemy mogli powiedzieć: Bóg prowadzi mnie przez każdą ciemność i ponownie daje mi swoje światło. Dla mnie zawsze przychodzi godzina nadziei i pocieszenia. Światło Chrystusa Zmartwychwstałego oświetla także moje życie!

Pośród najgłębszej ciemności i w największej potrzebie dzieje się coś nieoczekiwanego i niezrozumiałego: Pan zmartwychwstaje; teraz żyje na wieki w chwale Boga Ojca. Jego ciało zostaje przemienione. Tak, nawet więcej: tak jak żyje Jezus, każdy powinien żyć z Tym, kto w Niego wierzy i ma nadzieję w Nim! Bóg nie pozostawia nas również w śmierci, ale prowadzi nas do życia wiecznego.

Wiara w zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa i nadzieja na nasze własne zmartwychwstanie dają nam głęboką radość, która odpędza wszelkie ciemności świata. W Chrystusie Zmartwychwstałym nie ma już nic, co mogłoby nami wstrząsnąć. Odkupiciel rozwiązał więzy śmierci; wyzwolił nas z niewoli szatana i wprowadził nas do nowego Królestwa niebiańskiego pokoju. Niech ten pokój Zmartwychwstałego Pana napełni nasze serca. Niech pokaże także ludziom wokół nas, że żyjemy w nadziei, która nie zna końca, ale zmierza do spełnienia i doskonałości w Królestwie Niebieskim.

/ks. Sławomir Korona/

Zobacz także: Wielki Piątek, dzień Męki i Śmierci Chrystusa (FOTO)

Zobacz także: Sakrament Miłości. Wielki Czwartek (FOTO)