Pogrzebowi przewodniczył ks. Stanisław Budzyński, który podkreślał, że każdy człowiek wierzący, bez względu na to, na jakim etapie życia się znajduje, powinien myśleć o swojej śmierci: -Kiedy patrzymy na te przydrożne krzyże i kapliczki to często myślimy o tych ludziach, którzy tak nagle odeszli z tego świata. I wtedy chcemy zawołać za psalmistą: „Kres mego życia pozwól mi poznać Panie!”, zaś w suplikacjach śpiewamy „Od nagłej i niespodziewanej śmierci zachowaj nas Panie”. Dlatego człowieku wierzący pomyśl o końcu, ty, który teraz żyjesz - pomyśl o końcu. To zdanie powinniśmy sobie zapisać głęboko w sercu. A za chwilę, gdy pójdziemy do tego miasta oczekujących na zmartwychwstanie, kiedy usłyszymy głos dzwonów, kiedy staniemy przy mogile śp. Zbigniewa, to to wszystko będzie nam mówiło: Pomyśl o końcu! Mimo, że jesteś młody i w pełni sił, masz tyle planów i marzeń, wydaje ci się, że masz przed sobą całe życie i wiele lat - pomyśl o końcu, bo on może nadejść nagle i niespodziewanie.

Kapłan dodał również, ze śmierć dla człowieka wierzącego to nie tylko smutek, ale i nadzieja: -Jeszcze kilka dni temu śp. Zbigniew chodził pośród was, witał się, rozmawiał, a dziś jak nagle ścięty snop na polu. Może śniły mu się różne plany, może miał marzenia, które chodziły mu po głowie, a teraz to serce przestało bić. I chciało by się powiedzieć: „Masz wielką słuszność heroldzie Bożej prawdy, kiedy mówisz: „Nie chełp się jutrem, bo nie wiesz, co ci przynieść zechce”. Jako chrześcijanie chciejmy z takich smutnych uroczystości odchodzić z nadzieją i żywą pamięcią o końcu naszych dni. To nie znaczy jednak, abyśmy ciągle żyli w smutku, bo człowiek ma prawo do radości i zabawy, mówiąc za św. Pawłem: „czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego robicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie.