To powieść o ojcu Maksymilianie w wykonaniu franciszkanów z Niepokalanowa, która rozpoczyna się w chwili aresztowania przez Niemców 17 lutego 1941, obejmuje jego cierpienia w więzieniu w Warszawie i kończy się jego męczeńską śmiercią w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz, 14 sierpnia 1941.



Maksymilian Maria Kolbe, właściwie Rajmund Kolbe urodziła się w styczniu 1894 w Zduńskiej Woli, zmarł, zamęczony w głodowym bunkrze w KL Auschwitz 14 sierpnia 1941 roku, gdy ofiarował się za innego współwięźnia. To polski męczennik i święty Kościoła Katolickiego.



Przedstawiona przez franciszkanów z Niepokalanowa historia przygotowana przez Kazimierę Braun opowiada o aresztowaniu ojca Maksymilian i jego pobytu w obozie. W czasie okupacji niemieckiej działalność klasztoru w Niepokalanowie została zawieszona, pozostałych ok. 40 zakonników Niemcy aresztowali 19 września 1939 roku. Po wyjściu na wolność ojciec Maksymilian zorganizował w klasztorze ośrodek usług dla okolicznej ludności i oddał się pogłębianiu formacji pozostałych przy nim współbraci. Powtórnie został aresztowany 17 lutego 1941, był przesłuchiwany i więziony na Pawiaku.

28 maja 1941 trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16670. W obozie dobrowolnie wybrał śmierć głodową w zamian za skazanego współwięźnia Franciszka Gajowniczka. Ojciec Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 dobity zastrzykiem trucizny – fenolu. Jego ciało zostało spalone w obozowym krematorium.



Natomiast 25 października 1944 Franciszek Gajowniczek został przeniesiony do obozu koncentracyjnego KL Sachsenhausen, gdzie doczekał się wyzwolenia przez wojsko amerykańskie.

/bilgoraj.com.pl/