Pożegnanie...

• Stowarzyszenie Teatr i Muzyka zamieściło wpis w mediach społecznościowych.

• To pożegnanie byłej dyrektor artystycznej BCK. Po formie wnioskować można, że dokonał go były burmistrz Biłgoraja, radny Rady Miasta, Janusz Rosłan.

Sobota, 28 czerwca 2025 r. to jeden ze smutniejszych dni przede wszystkim dla mojej żony, ale też i dla mnie.

Wynajęliśmy firmę przewozową, aby wywieźć z BCK nagromadzone przez ponad 40 lat pracy rekwizyty, stroje, scenariusze, dokumenty, materiały, sprzęt i inne różne rzeczy zakupione za środki prywatne albo Stowarzyszenia Teatr i Muzyka.

40 letnie meble, które Maryla bardzo lubiła, nowy dyrektor pozwolił jej odkupić. W pokoju, w którym od samego początku pracowała, pozostało małe biurko, malowane kilka razy czarną olejną farbą, taki sam stolik pod komputer, dokumenty przygotowane do archiwizacji, obraz, który BCK otrzymało od Starosty z okazji otwarcia po przebudowie, który nie wiedzieć czemu leży tam do tej pory.

Na ścianie Maryla zostawiła sentencję Johna Sladka: „Człowiek, k…a, całe życie poświęca, stara się coś zbudować, a za jego plecami jakiś taki(…..) przez cały czas to rujnuje".

Powiesiła ją 25 lat temu, gdy T. Książek chciał „reformować” biłgorajską kulturę, a reforma w wydaniu polskim polega, jak wiadomo, na zastąpieniu jednego dyrektora drugim (swoim) dyrektorem, jednego kierownika – nowym (swoim) kierownikiem, jednego sędziego – drugim (swoim) sędzią itd. Przeważnie jest tak, że pozostali pracownicy reformują się sami, bo mają rodziny, kredyty i chcą spokojnie żyć.

Budynek, który był dla żony drugim, a może nawet pierwszym domem, stał się w jednym momencie miejscem obcym, z którego tylnymi drzwiami, wyprowadził się cichaczem też Duch Kultury.

Gdzieś w powietrzu błąkają się jeszcze odegrane role, wyrecytowane wiersze, zaśpiewane piosenki, dźwięki fortepianu, oklaski, łzy szczęścia i łzy goryczy. Ale one też długo tam nie zabawią.