Leśne zjawy czy niezwykła genetyka? To w naszych lasach

[ZT]49925[/ZT]

• Czy zdarzyło Wam się spotkać w lesie sarnę o niemal śnieżnobiałym umaszczeniu? To wcale nie leśne duchy, prawdopodobnie to efekt rzadkiej cechy genetycznej - informuje regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Lublinie.

• Na dowód przedstawia zdjęcie wykonane przez Sławomira Wróbla.

Sytuacja dotyczy lasów Lubelszczyzny. Niecodzienna barwa sarniego futra to być może efekt leucyzmu, który sprawia że mają mniej pigmentu niż ich standardowo ubarwieni kuzyni. Leucyzm to choroba polegająca na częściowym niedoborze melaniny, często mylona z albinizmem (gdzie występuje całkowity brak melaniny).

Okrywa włosowa może być całkowicie biała lub jaśniejsza, przypominająca siwienie. Główną cechą różnicującą z albinizmem jest zabarwienie rogówki - w albinizmie rogówka jest różowa.

Druga opcja to bielactwo. Ale stuprocentową pewność można mieć tylko wtedy, kiedy wykona się badania określające jakiej melaniny brakuje. Sprawdza się czy można zakwalifikować to jako wadę genetyczną czy raczej chorobę immunologiczną. Jak powstaje bielactwo? Może być dziedziczne, ale może być również nabyte np. z powodu dużego stresu, złych warunków żywieniowych albo mutacji genetycznych.

[ALERT]1738915048427[/ALERT]

- Niewątpliwie takie sarny to wyjątkowy obraz w lubelskich lasach. Choć takie ubarwienie może utrudniać im kamuflaż przed drapieżnikami jak np. przed wilkiem. To mamy nadzieję, że dobrze się czują w naszych lasach. Dziękujemy Panu Sławomir Wróbel za podzielenie się niesamowitym ujęciem - podkreślają przedstawiciele RDLP w Lublinie.