Modlitwa - radość miłości. Słowo na niedzielę ks. Sławomira Korony

Pojawia się jednak pytanie, czy w ogóle powinniśmy się modlić? Bóg przemówił do nas, ponieważ nas kocha. A jeśli chcemy choć trochę odwzajemnić Jego miłość w wdzięcznym uznaniu Jego czynów dla nas, to z głębi serca musimy Go chwalić, dziękować, a także przedstawiać Jemu nasze prośby!

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 11, 1 - 13):
Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów». A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie». Dalej mówił do nich: «Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje.I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone. Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą».

Komentarz do ewangelii:
Nasze życie jako wierzących chrześcijan wnosi się na fundamencie modlitwy. Ona właśnie pozwala pielęgnować i utrzymywać żywą relację z Bogiem. Modlić się to nic innego jak, wznosić serce do Boga. To nie może być tylko deklaracja.

Co jest niezbędne, jeśli chcemy pozostać w kontakcie z ludźmi, których znamy, cenimy i kochamy? Potrzebuje komunikacji, wymiany zdań, dyskusji. Może to nastąpić albo w bezpośredniej rozmowie albo, jak tego doświadczamy ostatnio, przy użyciu różnego rodzaju narzędzi telekomunikacyjnych. Jeśli naprawdę wierzymy w Boga i postrzegamy Go jako centrum naszego życia, to naturalne jest, że szukamy z Nim komunii poprzez modlitwę. Nie widzimy Boga, ale wierzymy w Niego, a On nas zna i słyszy! Tak, tylko On wie, co jest w naszych sercach z wiary, nadziei i miłości.

Mając to na uwadze, czytamy w dzisiejszej Ewangelii, że Jezus Chrystus zachęca nas do modlitwy z wiarą do naszego Ojca w Niebie. Wieczny i nieskończony Bóg słyszy nas i odpowie. On jest nie tylko odległym Bogiem, Który nie chce mieć z nami nic wspólnego, ale jest blisko nas we wszystkich sytuacjach naszego życia. Nic nie jest przed Nim ukryte. On chce dla nas wszystkiego najlepszego i w ten sposób kieruje biegiem czasu i rzeczy.

Kiedy wezwanie człowieka jest podnoszone do Boga w modlitwie, ten głos wierzącego serca nie pozostaje niesłyszalny. Nasze uwielbienie Boga, dziękczynienie, błagania i zadośćuczynienia, każdy akt oddania w wierze, nadziei i miłości nie pozostaje niesłyszalny w szerokim wszechświecie, ale dociera do miłości Boga, Który zwrócił się do nas w Duchu Świętym przez swego Syna Jezusa Chrystus.

Kiedy człowiek się modli, nie jest to droga jednokierunkowa, tak jakbyśmy tylko my składali nasze prośby i nie było nikogo po drugiej stronie, kto by nas wysłuchał. Jesteśmy zawsze obecni przed Wszechwiedzącym Bogiem, Który kocha nas jak swoje dzieci. Jeszcze zanim Go o coś poprosimy, wie, czego potrzebujemy. On chce, abyśmy otworzyli Mu nasze serca i całkowicie Mu zaufali.Nasza modlitwa chrześcijańska również nie należy do tego rodzaju, który zależałby przede wszystkim od człowieka. Nie tworzymy początku, ale Bóg stworzył początek dawno temu, pochylając się do nas z miłością i przemawiając do nas. Przygotowywał ludzi na przyjście swego Syna przez proroków Starego Przymierza. We wcieleniu Jezusa Chrystusa odwieczne Słowo Boże stało się ciałem i przekazało nam wszystko, co usłyszało od Ojca.

Pojawia się jednak pytanie, czy w ogóle powinniśmy się modlić? Bóg przemówił do nas, ponieważ nas kocha. A jeśli chcemy choć trochę odwzajemnić Jego miłość w wdzięcznym uznaniu Jego czynów dla nas, to z głębi serca musimy Go chwalić, dziękować, a także przedstawiać Jemu nasze prośby!

Dlatego Jezus wzywa nas, byśmy modlili się do naszego Ojca Niebieskiego z ufnością i nie ustawali w modlitwie. Bóg na pewno nas wysłucha, bo wie, co jest dla nas dobre. Żadna modlitwa z wiarą i ufnością nie jest wykonywana na próżno. Jest to tym bardziej prawdziwe, gdy nie tylko myślimy o sobie, ale także modlimy się za innych. Wołania Modlitwy Pańskiej zawiera w sobie potrzebę całego świata: Nie jest to modlitwa za egoistów, ale prosimy Boga, „naszego” Ojca. Czy nie jest słuszne i właściwe, abyśmy również starali się przez nasze życie odkupić to, o co prosimy i co otrzymujemy? Jeśli sami otrzymujemy tak wiele dobrych darów od Boga, to jest to…Wezwanie i zobowiązanie do dzielenia się i bycia tam dla siebie nawzajem. Tylko wtedy otrzymamy obfite zbawienie.

W modlitwie okrywamy, że nasza wiara nie jest religią żalu, strachu czy śmierci, ale życia i radości. Kiedy nazywamy te negatywne rzeczy, to tylko po to, abyśmy wiedzieli: Bóg nas odkupił od nich. Jezus jest silniejszy niż wszystkie złe siły grzechu, śmierci i diabła. Każdy, kto patrzy i ufa Bożej miłości, może się naprawdę radować. Nic więcej nie mogłoby nas oddzielić od tej miłości. Pozostańmy więc zawsze wierni Bogu jak Maryja i święci! On też jest wiernym Bogiem, Który poprowadzi nas do życia wiecznego.